dissimulandus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future passive participle (gerundive) of dissimulō
Participle[edit]
dissimulandus (feminine dissimulanda, neuter dissimulandum); first/second-declension participle
- which is to be dissimulated or feigned
- which is to be concealed or hidden
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dissimulandus | dissimulanda | dissimulandum | dissimulandī | dissimulandae | dissimulanda | |
Genitive | dissimulandī | dissimulandae | dissimulandī | dissimulandōrum | dissimulandārum | dissimulandōrum | |
Dative | dissimulandō | dissimulandō | dissimulandīs | ||||
Accusative | dissimulandum | dissimulandam | dissimulandum | dissimulandōs | dissimulandās | dissimulanda | |
Ablative | dissimulandō | dissimulandā | dissimulandō | dissimulandīs | |||
Vocative | dissimulande | dissimulanda | dissimulandum | dissimulandī | dissimulandae | dissimulanda |