dożyć

Polish

Etymology

From do- +‎ żyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔ.ʐɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
• Syllabification: do‧żyć

Verb

dożyć pf (imperfective dożywać)

1. (transitive) to reach a certain age, to live to [+genitive]

Inflection

Conjugation of dożyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dożyć
future tense	1st	dożyję			dożyjemy
	2nd	dożyjesz			dożyjecie
	3rd	dożyje			dożyją
	impersonal	dożyje się
past tense	1st	dożyłem, -(e)m dożył	dożyłam, -(e)m dożyła	dożyłom, -(e)m dożyło	dożyliśmy, -(e)śmy dożyli	dożyłyśmy, -(e)śmy dożyły
	2nd	dożyłeś, -(e)ś dożył	dożyłaś, -(e)ś dożyła	dożyłoś, -(e)ś dożyło	dożyliście, -(e)ście dożyli	dożyłyście, -(e)ście dożyły
	3rd	dożył	dożyła	dożyło	dożyli	dożyły
	impersonal	dożyto
conditional	1st	dożyłbym, bym dożył	dożyłabym, bym dożyła	dożyłobym, bym dożyło	dożylibyśmy, byśmy dożyli	dożyłybyśmy, byśmy dożyły
	2nd	dożyłbyś, byś dożył	dożyłabyś, byś dożyła	dożyłobyś, byś dożyło	dożylibyście, byście dożyli	dożyłybyście, byście dożyły
	3rd	dożyłby, by dożył	dożyłaby, by dożyła	dożyłoby, by dożyło	dożyliby, by dożyli	dożyłyby, by dożyły
	impersonal	dożyto by
imperative	1st	niech dożyję			dożyjmy
	2nd	dożyj			dożyjcie
	3rd	niech dożyje			niech dożyją
passive adjectival participle		dożyty	dożyta	dożyte	dożyci	dożyte
anterior adverbial participle		dożywszy
verbal noun		dożycie

Further reading

• dożyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dożyć in Polish dictionaries at PWN