doctoro

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: doctoró

Catalan[edit]

Verb[edit]

doctoro

  1. first-person singular present indicative of doctorar

Latin[edit]

Etymology[edit]

From doctor (teacher, doctor) +‎ .

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

doctōrō (present infinitive doctōrāre, perfect active doctōrāvī, supine doctōrātum); first conjugation (Medieval Latin)

  1. (transitive) to award (a person) a doctorate [13th C.]
  2. (intransitive) to attain a doctorate [14th C.]

Conjugation[edit]

   Conjugation of doctōrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present doctōrō doctōrās doctōrat doctōrāmus doctōrātis doctōrant
imperfect doctōrābam doctōrābās doctōrābat doctōrābāmus doctōrābātis doctōrābant
future doctōrābō doctōrābis doctōrābit doctōrābimus doctōrābitis doctōrābunt
perfect doctōrāvī doctōrāvistī doctōrāvit doctōrāvimus doctōrāvistis doctōrāvērunt,
doctōrāvēre
pluperfect doctōrāveram doctōrāverās doctōrāverat doctōrāverāmus doctōrāverātis doctōrāverant
future perfect doctōrāverō doctōrāveris doctōrāverit doctōrāverimus doctōrāveritis doctōrāverint
passive present doctōror doctōrāris,
doctōrāre
doctōrātur doctōrāmur doctōrāminī doctōrantur
imperfect doctōrābar doctōrābāris,
doctōrābāre
doctōrābātur doctōrābāmur doctōrābāminī doctōrābantur
future doctōrābor doctōrāberis,
doctōrābere
doctōrābitur doctōrābimur doctōrābiminī doctōrābuntur
perfect doctōrātus + present active indicative of sum
pluperfect doctōrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect doctōrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present doctōrem doctōrēs doctōret doctōrēmus doctōrētis doctōrent
imperfect doctōrārem doctōrārēs doctōrāret doctōrārēmus doctōrārētis doctōrārent
perfect doctōrāverim doctōrāverīs doctōrāverit doctōrāverīmus doctōrāverītis doctōrāverint
pluperfect doctōrāvissem doctōrāvissēs doctōrāvisset doctōrāvissēmus doctōrāvissētis doctōrāvissent
passive present doctōrer doctōrēris,
doctōrēre
doctōrētur doctōrēmur doctōrēminī doctōrentur
imperfect doctōrārer doctōrārēris,
doctōrārēre
doctōrārētur doctōrārēmur doctōrārēminī doctōrārentur
perfect doctōrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect doctōrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present doctōrā doctōrāte
future doctōrātō doctōrātō doctōrātōte doctōrantō
passive present doctōrāre doctōrāminī
future doctōrātor doctōrātor doctōrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives doctōrāre doctōrāvisse doctōrātūrum esse doctōrārī doctōrātum esse doctōrātum īrī
participles doctōrāns doctōrātūrus doctōrātus doctōrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
doctōrandī doctōrandō doctōrandum doctōrandō doctōrātum doctōrātū

References[edit]

  • Niermeyer, Jan Frederik (1976) “doctorare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 346/2

Romanian[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

doctoro f

  1. vocative singular of doctoră

Spanish[edit]

Verb[edit]

doctoro

  1. first-person singular present indicative of doctorar