doodshoofd

Dutch

Etymology

From dood (“death”) +‎ -s- +‎ hoofd (“head”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːts.ɦoːft/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: doods‧hoofd

Noun

doodshoofd n (plural doodshoofden, diminutive doodshoofdje n)

1. A death's-head, a (human) skull, notably as an emblem.

   Synonym: doodskop

Derived terms

• doodshoofdaapje
• Doodshoofdberg
• doodshoofdvlag
• doodshoofdvlinder

 

Descendants

• Afrikaans: doodshoof
• → West Frisian: deadsholle (calque)