dwaan

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

West Frisian[edit]

Etymology[edit]

From Old Frisian dwā, duā, from Proto-Germanic *dōną, from Proto-Indo-European *dʰeh₁-.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dwaan

  1. to do
    Ik moat dan immen sykje dy't dat dwaan kin.
    I must find someone who can do that.

Inflection[edit]

Irregular
infinitive dwaan
3rd singular past die, diich, dyng
past participle dien
infinitive dwaan
long infinitive dwaan
gerund dwaan n
auxiliary hawwe
indicative present tense past tense
1st singular doch die, diich, dyng
2nd singular dochst diest, diichst, dyngst
3rd singular docht die, diich, dyng
plural dogge dienen, diene, digen, dyngen
imperative doch
participles dwaand, dwaande dien

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

  • dwaan”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011