dwoje

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: dwoję, dwóje, and dwóję

Polish[edit]

Polish numbers (edit)
20
2 3  → 
    Cardinal: dwa
    Ordinal: drugi
    Adverbial: dwukrotnie, dwakroć
    Multiplier: podwójny, dwukrotny
    Distributive: podwójnie
    Adverbial qualitative: dwojako, dwoiście
    Multiplier qualitative: dwojaki, dwoisty
    Collective: dwoje, oboje, obydwoje
    Additional collective: oba, obydwa, para, duet
    Fractional: pół, połowa, połówka
    Numeral noun: dwójka
    Relational adjective: dwójkowy
    Related verb: dwoić
    Prefix: dwu-, dwój-

Etymology[edit]

Inherited from Proto-Slavic *dъvojь.

Pronunciation[edit]

Numeral[edit]

dwoje

  1. (collective) two

Declension[edit]

Coordinate terms[edit]

Derived terms[edit]

phrase

Further reading[edit]

  • dwoje in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dwoje in Polish dictionaries at PWN