dygnąć

Polish

Etymology

From dygać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɨɡ.nɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨɡnɔɲt͡ɕ
• Syllabification: dyg‧nąć

Verb

dygnąć pf (imperfective dygać)

1. (intransitive) to curtsey

Conjugation

Conjugation of dygnąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dygnąć
future tense	1st	dygnę			dygniemy
	2nd	dygniesz			dygniecie
	3rd	dygnie			dygną
	impersonal	dygnie się
past tense	1st	dygnąłem, -(e)m dygnął	dygnęłam, -(e)m dygnęła	dygnęłom, -(e)m dygnęło	dygnęliśmy, -(e)śmy dygnęli	dygnęłyśmy, -(e)śmy dygnęły
	2nd	dygnąłeś, -(e)ś dygnął	dygnęłaś, -(e)ś dygnęła	dygnęłoś, -(e)ś dygnęło	dygnęliście, -(e)ście dygnęli	dygnęłyście, -(e)ście dygnęły
	3rd	dygnął	dygnęła	dygnęło	dygnęli	dygnęły
	impersonal	dygnięto
conditional	1st	dygnąłbym, bym dygnął	dygnęłabym, bym dygnęła	dygnęłobym, bym dygnęło	dygnęlibyśmy, byśmy dygnęli	dygnęłybyśmy, byśmy dygnęły
	2nd	dygnąłbyś, byś dygnął	dygnęłabyś, byś dygnęła	dygnęłobyś, byś dygnęło	dygnęlibyście, byście dygnęli	dygnęłybyście, byście dygnęły
	3rd	dygnąłby, by dygnął	dygnęłaby, by dygnęła	dygnęłoby, by dygnęło	dygnęliby, by dygnęli	dygnęłyby, by dygnęły
	impersonal	dygnięto by
imperative	1st	niech dygnę			dygnijmy
	2nd	dygnij			dygnijcie
	3rd	niech dygnie			niech dygną
anterior adverbial participle		dygnąwszy
verbal noun		dygnięcie

Further reading

• dygnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dygnąć in Polish dictionaries at PWN