esum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Verb[edit]

ēsum

  1. accusative supine of edō

Verb[edit]

esum (hapax, obsolete)

  1. Alternative form of sum
    • 40's BC, Varro, On the Latin language IX.57:
      Item male conferunt fui sum ero, quod fui est perfectum, cuius series sibi, ut debet, in omnibus partibus constat, quod est fueram fui fuero; de infectis sum quod nunc dicitur olim dicebatur esum et in omnibus personis constabat, quod dicebatur esum es est, eram eras erat, ero eris erit; sic huiusce modi cetera servare analogiam videbis.[1]
      Likewise they are wrong to group fui/sum/ero together [and then complain of irregularity] because fui, being a perfect, is actually in its own series, which is internally consistent as expected: fueram/fui/fuero. Of the non-perfects, sum was in olden times esum, hence it used to be consistent in all persons: esum-es-est/eram-eras-erat/ero-eris-erit. You will find that all other verbs follow this pattern [of perfects agreeing with perfects, non-perfects with non-perfects].

Participle[edit]

ēsum

  1. inflection of ēsus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References[edit]