etern
Jump to navigation
Jump to search
Catalan[edit]
Etymology[edit]
From Latin aeternus. First attested in the 13th century.[1]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
etern (feminine eterna, masculine plural eterns, feminine plural eternes)
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
References[edit]
- ^ “etern”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading[edit]
- “etern” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “etern” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “etern” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Piedmontese[edit]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
etern
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Adjective[edit]
etern m or n (feminine singular eternă, masculine plural eterni, feminine and neuter plural eterne)
Declension[edit]
Declension of etern
Swedish[edit]
Noun[edit]
etern
Categories:
- Catalan terms derived from Latin
- Catalan terms with IPA pronunciation
- Catalan lemmas
- Catalan adjectives
- Piedmontese terms with IPA pronunciation
- Piedmontese lemmas
- Piedmontese adjectives
- Romanian terms borrowed from Latin
- Romanian terms derived from Latin
- Romanian lemmas
- Romanian adjectives
- Swedish non-lemma forms
- Swedish noun forms