evectus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of ēvehō.

Participle[edit]

ēvectus (feminine ēvecta, neuter ēvectum); first/second-declension participle

  1. carried out
    • c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 18.6.28:
      Cato inter prima spectari iubet, ut solum sua virtute valeat qua dictum est positione, ut operariorum copia prope sit oppidumque validum, ut navigiorum evectus vel itinerum, ut bene aedificatus et cultus.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēvectus ēvecta ēvectum ēvectī ēvectae ēvecta
Genitive ēvectī ēvectae ēvectī ēvectōrum ēvectārum ēvectōrum
Dative ēvectō ēvectō ēvectīs
Accusative ēvectum ēvectam ēvectum ēvectōs ēvectās ēvecta
Ablative ēvectō ēvectā ēvectō ēvectīs
Vocative ēvecte ēvecta ēvectum ēvectī ēvectae ēvecta

References[edit]

  • evectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • evectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • evectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.