exsulatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of exsulō.

Pronunciation[edit]

(Classical) IPA(key): /ekˈsu.la.tus/, [ɛkˈs̠ʊɫ̪ät̪ʊs̠]

Noun[edit]

exsulatus m (genitive exsulatūs); fourth declension

  1. banishment, exile

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative exsulatus exsulatūs
Genitive exsulatūs exsulatuum
Dative exsulatuī exsulatibus
Accusative exsulatum exsulatūs
Ablative exsulatū exsulatibus
Vocative exsulatus exsulatūs

Participle[edit]

exsulātus (feminine exsulāta, neuter exsulātum); first/second-declension participle

  1. exiled

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative exsulātus exsulāta exsulātum exsulātī exsulātae exsulāta
Genitive exsulātī exsulātae exsulātī exsulātōrum exsulātārum exsulātōrum
Dative exsulātō exsulātō exsulātīs
Accusative exsulātum exsulātam exsulātum exsulātōs exsulātās exsulāta
Ablative exsulātō exsulātā exsulātō exsulātīs
Vocative exsulāte exsulāta exsulātum exsulātī exsulātae exsulāta

References[edit]

  • exsulatus in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • exsulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • exsulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to go into exile: exsulatum ire or abire