externo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: externó

Galician[edit]

Etymology[edit]

From Latin externus.

Adjective[edit]

externo (feminine externa, masculine plural externos, feminine plural externas)

  1. external

Further reading[edit]

  • externo” in DIGALEGO - Dicionario de Galego, Ir Indo 2004, Xunta de Galicia 2013.
  • externo” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
  • externo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

externō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of externus

References[edit]

  • externo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • externo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • externo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Etymology 1[edit]

Learned borrowing from Latin externus.

Pronunciation[edit]

 
 

  • Hyphenation: ex‧ter‧no

Adjective[edit]

externo (feminine externa, masculine plural externos, feminine plural externas, not comparable)

  1. outside of; external
    Antonym: interno

Noun[edit]

externo m (plural externos)

  1. exterior
  2. day student (not a boarder)

Further reading[edit]

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

externo

  1. first-person singular present indicative of externar

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /eɡsˈteɾno/ [eɣ̞sˈt̪eɾ.no]
  • Rhymes: -eɾno
  • Syllabification: ex‧ter‧no

Etymology 1[edit]

From Latin externus.

Adjective[edit]

externo (feminine externa, masculine plural externos, feminine plural externas)

  1. external
Derived terms[edit]

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb[edit]

externo

  1. first-person singular present indicative of externar

Further reading[edit]