fáganarmaðr
Jump to navigation
Jump to search
Old Norse[edit]
Etymology[edit]
From fágan (“worship”) + maðr (“man, person”). The first part being from fága (“to adorn, cultivate, worship”).
Noun[edit]
fáganarmaðr m (genitive fáganarmanns, plural fáganarmenn)
Declension[edit]
Declension of fáganarmaðr (strong consonant stem, s-genitive)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | fáganarmaðr | fáganarmaðrinn | fáganarmenn | fáganarmenninir |
accusative | fáganarmann | fáganarmanninn | fáganarmenn | fáganarmennina |
dative | fáganarmanni | fáganarmanninum | fáganarmǫnnum | fáganarmǫnnunum |
genitive | fáganarmanns | fáganarmannsins | fáganarmanna | fáganarmannanna |
Related terms[edit]
References[edit]
- fáganarmaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.