féad

See also: fead

Irish

Etymology

From Middle Irish fétaid (“be able, can”), from Old Irish ·éta, prototonic form of ad·cota (“obtain”).

Pronunciation

• (Munster) IPA^(key): /fʲiːa̯d̪ˠ/
• (Connacht, Ulster) IPA^(key): /fʲeːd̪ˠ/

Verb

féad (present analytic féadann, future analytic féadfaidh, verbal noun féadachtáil)

1. to be able
2. (law) to be permitted
3. shall, should; may, might (in future or past constructions)

Usage notes

1. This verb is used in the past and future in constructions meaning “should” or “shall be permitted”. The expressions is féidir le, bí in ann, and tar le are preferred to express “can”.

Inflection

conjugation of féad (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	féadaim	féadann tú; féadair†	féadann sé, sí	féadaimid	féadann sibh	féadann siad; féadaid†	a fhéadann; a fhéadas / a bhféadann*; a bhféadas*	féadtar
	past	d'fhéad mé; d'fhéadas / fhéad mé‡; fhéadas‡	d'fhéad tú; d'fhéadais / fhéad tú; fhéadais‡	d'fhéad sé, sí / fhéad sé, sí‡	d'fhéadamar; d'fhéad muid / fhéadamar; fhéad muid‡	d'fhéad sibh; d'fhéadabhair / fhéad sibh; fhéadabhair‡	d'fhéad siad; d'fhéadadar / fhéad siad; fhéadadar‡	a d'fhéad / ar fhéad*	féadadh
	past habitual	d'fhéadainn / fhéadainn‡; bhféadainn‡‡	d'fhéadtá / fhéadtá‡; bhféadtᇇ	d'fhéadadh sé, sí / fhéadadh sé, sí‡; bhféadadh sé, s퇇	d'fhéadaimis; d'fhéadadh muid / fhéadaimis; fhéadadh muid‡; bhféadaimis‡‡; bhféadadh muid‡‡	d'fhéadadh sibh / fhéadadh sibh‡; bhféadadh sibh‡‡	d'fhéadaidís; d'fhéadadh siad / fhéadaidís; fhéadadh siad‡; bhféadaidís‡‡; bhféadadh siad‡‡	a d'fhéadadh / a bhféadadh*	d'fhéadtaí / fhéadtaí‡; bhféadta퇇
future		féadfaidh mé; féadfad	féadfaidh tú; féadfair†	féadfaidh sé, sí	féadfaimid; féadfaidh muid	féadfaidh sibh	féadfaidh siad; féadfaid†	a fhéadfaidh; a fhéadfas / a bhféadfaidh*; a bhféadfas*	féadfar
conditional		d'fhéadfainn / fhéadfainn‡; bhféadfainn‡‡	d'fhéadfá / fhéadfá‡; bhféadfᇇ	d'fhéadfadh sé, sí / fhéadfadh sé, sí‡; bhféadfadh sé, s퇇	d'fhéadfaimis; d'fhéadfadh muid / fhéadfaimis‡; fhéadfadh muid‡; bhféadfaimis‡‡; bhféadfadh muid‡‡	d'fhéadfadh sibh / fhéadfadh sibh‡; bhféadfadh sibh‡‡	d'fhéadfaidís; d'fhéadfadh siad / fhéadfaidís‡; fhéadfadh siad‡; bhféadfaidís‡‡; bhféadfadh siad‡‡	a d'fhéadfadh / a bhféadfadh*	d'fhéadfaí / fhéadfaí‡; bhféadfa퇇
subjunctive	present	go bhféada mé; go bhféadad†	go bhféada tú; go bhféadair†	go bhféada sé, sí	go bhféadaimid; go bhféada muid	go bhféada sibh	go bhféada siad; go bhféadaid†	—	go bhféadtar
	past	dá bhféadainn	dá bhféadtá	dá bhféadadh sé, sí	dá bhféadaimis; dá bhféadadh muid	dá bhféadadh sibh	dá bhféadaidís; dá bhféadadh siad	—	dá bhféadtaí
imperative		féadaim	féad	féadadh sé, sí	féadaimis	féadaigí; féadaidh†	féadaidís	—	féadtar
verbal noun		féadachtáil
past participle		—

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

See also

• féidir