farkuman
Jump to navigation
Jump to search
Old Saxon[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Germanic *frakwemaną.
Verb[edit]
farkuman
Conjugation[edit]
Conjugation of farkuman (strong class 4)
infinitive | farkuman | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | farkumu | farquam |
2nd person singular | farkumis | farquāmi |
3rd person singular | farkumid | farquam |
plural | farkumad | farquāmun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | farkume | farquāmi |
2nd person singular | farkumes | farquāmis |
3rd person singular | farkume | farquāmi |
plural | farkumen | farquāmin |
imperative | present | |
singular | farkum | |
plural | farkumad | |
participle | present | past |
farkumandi | gifarkuman, farkuman |
Descendants[edit]
- Middle Low German: vorkomen