furiatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of furiō (to enrage, infuriate).

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

furiātus (feminine furiāta, neuter furiātum); first/second-declension participle

  1. driven mad, maddened, enraged, infuriated

Inflection[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative furiātus furiāta furiātum furiātī furiātae furiāta
Genitive furiātī furiātae furiātī furiātōrum furiātārum furiātōrum
Dative furiātō furiātō furiātīs
Accusative furiātum furiātam furiātum furiātōs furiātās furiāta
Ablative furiātō furiātā furiātō furiātīs
Vocative furiāte furiāta furiātum furiātī furiātae furiāta