gedwongen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
gedwongen (comparative gedwongener, superlative gedwongenst)
Inflection[edit]
Declension of gedwongen | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | gedwongen | |||
inflected | gedwongen | |||
comparative | gedwongener | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | gedwongen | gedwongener | het gedwongenst het gedwongenste | |
indefinite | m./f. sing. | gedwongen | gedwongener | gedwongenste |
n. sing. | gedwongen | gedwongener | gedwongenste | |
plural | gedwongen | gedwongener | gedwongenste | |
definite | gedwongen | gedwongener | gedwongenste | |
partitive | gedwongens | gedwongeners | — |
Synonyms[edit]
Antonyms[edit]
Derived terms[edit]
Participle[edit]
gedwongen
Inflection[edit]
Declension of gedwongen | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | gedwongen | |||
inflected | gedwongen | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | gedwongen | |||
indefinite | m./f. sing. | gedwongen | ||
n. sing. | gedwongen | |||
plural | gedwongen | |||
definite | gedwongen | |||
partitive | gedwongens |