gelovig
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch gelôvich. Equivalent to geloof + -ig.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
gelovig (comparative geloviger, superlative gelovigst)
- religious, believing, faithful
- Haar ouders zijn zeer gelovig en gaan elke zondag naar de kerk.
- Her parents are very religious and go to church every Sunday.
- De gelovige gemeenschap komt samen voor gebed en aanbidding.
- The faithful community gathers for prayer and worship.
- Hij is een geloviger persoon geworden sinds hij deel uitmaakt van deze spirituele groep.
- He has become a more believing person since he joined this spiritual group.
- Onder de verschillende religies zijn er altijd mensen die beweren dat zij de gelovigsten zijn.
- Among the various religions, there are always people who claim to be the most faithful.
Inflection[edit]
| Declension of gelovig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | gelovig | |||
| inflected | gelovige | |||
| comparative | geloviger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | gelovig | geloviger | het gelovigst het gelovigste | |
| indefinite | m./f. sing. | gelovige | gelovigere | gelovigste |
| n. sing. | gelovig | geloviger | gelovigste | |
| plural | gelovige | gelovigere | gelovigste | |
| definite | gelovige | gelovigere | gelovigste | |
| partitive | gelovigs | gelovigers | — | |
Antonyms[edit]
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Negerhollands: gelofig