glijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch gliden, from Old Dutch *glīdan, from Proto-West Germanic *glīdan, from Proto-Germanic *glīdaną, from Proto-Indo-European *ǵʰleydʰ-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣlɛi̯.də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: glij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

glijden

1. (intransitive) to slide
2. (transitive) to slide
3. (intransitive, figuratively) to lapse

   De verbijstering gleed van haar gezicht.

   The bewilderment disappeared from her face.

Inflection

Conjugation of glijden (strong class 1)
infinitive	glijden
past singular	gleed
past participle	gegleden
infinitive	glijden
gerund	glijden n
	present tense	past tense
1st person singular	glijd	gleed
2nd person sing. (jij)	glijdt	gleed
2nd person sing. (u)	glijdt	gleed
2nd person sing. (gij)	glijdt	gleedt
3rd person singular	glijdt	gleed
plural	glijden	gleden
subjunctive sing.1	glijde	glede
subjunctive plur.1	glijden	gleden
imperative sing.	glijd
imperative plur.1	glijdt
participles	glijdend	gegleden
1) Archaic.

Derived terms

• aanglijden
• afglijden
• binnenglijden
• doorglijden
• glijbaan
• glijboot
• glijmiddel
• glijvlucht
• inglijden
• neerglijden
• onderuitglijden
• ontglijden
• uitglijden
• verglijden
• voortglijden
• wegglijden

 

Descendants

• Javindo: glijjen

Anagrams

• gelijnd