gnata

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Gaulish[edit]

Pronunciation[edit]

IPA(key): [ˈɡnataː]

Noun[edit]

gnatā f

  1. Alternative form of geneta

Declension[edit]

References[edit]

  • Matasović, Ranko (2011), "*genetā" in Addenda et corrigenda to Ranko Matasović's "Etymological Dictionary of Proto-Celtic", p. 16
  • Woudhuizen, Fred (1999), "The Celtic nature of the Southwest Iberian inscriptions" in Talanta, volumes 30-31, p. 164

Latin[edit]

Noun[edit]

gnāta f (genitive gnātae); first declension

  1. Archaic form of nāta (daughter).
    Synonym: fīlia

Declension[edit]

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative gnāta gnātae
Genitive gnātae gnātārum
Dative gnātae gnātīs
Accusative gnātam gnātās
Ablative gnātā gnātīs
Vocative gnāta gnātae

Participle[edit]

gnāta

  1. inflection of gnātus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle[edit]

gnātā

  1. ablative feminine singular of gnātus

Polish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈɡna.ta/
  • Rhymes: -ata
  • Syllabification: gna‧ta

Noun[edit]

gnata

  1. genitive singular of gnat

Swedish[edit]

Verb[edit]

gnata (present gnatar, preterite gnatade, supine gnatat, imperative gnata)

  1. to carp, to nag (find fault or complain in a nagging way)

Conjugation[edit]

References[edit]