granditas
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From grandis (“great”) + -tās.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ˈɡran.di.taːs/, [ˈɡrän̪d̪ɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈɡran.di.tas/, [ˈɡrän̪d̪it̪äs]
Noun[edit]
granditās f (genitive granditātis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | granditās | granditātēs |
Genitive | granditātis | granditātum |
Dative | granditātī | granditātibus |
Accusative | granditātem | granditātēs |
Ablative | granditāte | granditātibus |
Vocative | granditās | granditātēs |
References[edit]
- “granditas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “granditas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers