haesitatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of haesitō (“hesitate”).
Participle[edit]
haesitātus (feminine haesitāta, neuter haesitātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | haesitātus | haesitāta | haesitātum | haesitātī | haesitātae | haesitāta | |
Genitive | haesitātī | haesitātae | haesitātī | haesitātōrum | haesitātārum | haesitātōrum | |
Dative | haesitātō | haesitātō | haesitātīs | ||||
Accusative | haesitātum | haesitātam | haesitātum | haesitātōs | haesitātās | haesitāta | |
Ablative | haesitātō | haesitātā | haesitātō | haesitātīs | |||
Vocative | haesitāte | haesitāta | haesitātum | haesitātī | haesitātae | haesitāta |