hvirfla
Jump to navigation
Jump to search
Old Norse[edit]
Etymology 1[edit]
From Proto-Germanic *hwirbilōną. Equivalent to hvirfill + -la.
Verb[edit]
hvirfla
Conjugation[edit]
Conjugation of hvirfla — active (weak class 2)
infinitive | hvirfla | |
---|---|---|
present participle | hvirflandi | |
past participle | hvirflaðr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
2nd-person singular | hvirflar | hvirflaðir |
3rd-person singular | hvirflar | hvirflaði |
1st-person plural | hvirflum | hvirfluðum |
2nd-person plural | hvirflið | hvirfluðuð |
3rd-person plural | hvirfla | hvirfluðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | hvirfla | hvirflaða |
2nd-person singular | hvirflir | hvirflaðir |
3rd-person singular | hvirfli | hvirflaði |
1st-person plural | hvirflim | hvirflaðim |
2nd-person plural | hvirflið | hvirflaðið |
3rd-person plural | hvirfli | hvirflaði |
imperative | present | |
2nd-person singular | hvirfla | |
1st-person plural | hvirflum | |
2nd-person plural | hvirflið |
Descendants[edit]
- Danish: hvirvle
- Icelandic: hvirfla
- Norwegian Nynorsk: kvervle
- Norwegian Bokmål: virvle
- Swedish: virvla
Etymology 2[edit]
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun[edit]
hvirfla
- inflection of hvirfill:
References[edit]
- “hvirfla”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press