iðka

See also: idka

Icelandic[edit]

Derived from Old Norse ið, íð f (“deed”).

iðka (weak verb, third-person singular past indicative iðkaði, supine iðkað)

iðka — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að iðka
supine (sagnbót)		iðkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		iðkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég iðka	við iðkum	present (nútíð)	ég iðki	við iðkum
	þú iðkar	þið iðkið		þú iðkir	þið iðkið
	hann, hún, það iðkar	þeir, þær, þau iðka		hann, hún, það iðki	þeir, þær, þau iðki

past (þátíð)	ég iðkaði	við iðkuðum	past (þátíð)	ég iðkaði	við iðkuðum
	þú iðkaðir	þið iðkuðuð		þú iðkaðir	þið iðkuðuð
	hann, hún, það iðkaði	þeir, þær, þau iðkuðu		hann, hún, það iðkaði	þeir, þær, þau iðkuðu

imperative (boðháttur)	iðka (þú)	iðkið (þið)
	iðkaðu	iðkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

iðkast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að iðkast
supine (sagnbót)		iðkast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		iðkandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég iðkast	við iðkumst	present (nútíð)	ég iðkist	við iðkumst
	þú iðkast	þið iðkist		þú iðkist	þið iðkist
	hann, hún, það iðkast	þeir, þær, þau iðkast		hann, hún, það iðkist	þeir, þær, þau iðkist

past (þátíð)	ég iðkaðist	við iðkuðumst	past (þátíð)	ég iðkaðist	við iðkuðumst
	þú iðkaðist	þið iðkuðust		þú iðkaðist	þið iðkuðust
	hann, hún, það iðkaðist	þeir, þær, þau iðkuðust		hann, hún, það iðkaðist	þeir, þær, þau iðkuðust

imperative (boðháttur)	iðkast (þú)	iðkist (þið)
	iðkastu	iðkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

iðkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	iðkaður	iðkuð	iðkað	iðkaðir	iðkaðar	iðkuð
accusative (þolfall)	iðkaðan	iðkaða	iðkað	iðkaða	iðkaðar	iðkuð
dative (þágufall)	iðkuðum	iðkaðri	iðkuðu	iðkuðum	iðkuðum	iðkuðum
genitive (eignarfall)	iðkaðs	iðkaðrar	iðkaðs	iðkaðra	iðkaðra	iðkaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	iðkaði	iðkaða	iðkaða	iðkuðu	iðkuðu	iðkuðu
accusative (þolfall)	iðkaða	iðkuðu	iðkaða	iðkuðu	iðkuðu	iðkuðu
dative (þágufall)	iðkaða	iðkuðu	iðkaða	iðkuðu	iðkuðu	iðkuðu
genitive (eignarfall)	iðkaða	iðkuðu	iðkaða	iðkuðu	iðkuðu	iðkuðu