immaculatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

From im- (variant of in- (prefix meaning ‘not’)) + maculātus (stained, spotted; defiled, polluted; (figurative) dishonoured).

Adjective[edit]

immaculātus (feminine immaculāta, neuter immaculātum); first/second-declension adjective

  1. unstained
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative immaculātus immaculāta immaculātum immaculātī immaculātae immaculāta
Genitive immaculātī immaculātae immaculātī immaculātōrum immaculātārum immaculātōrum
Dative immaculātō immaculātō immaculātīs
Accusative immaculātum immaculātam immaculātum immaculātōs immaculātās immaculāta
Ablative immaculātō immaculātā immaculātō immaculātīs
Vocative immaculāte immaculāta immaculātum immaculātī immaculātae immaculāta
Synonyms[edit]
Antonyms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]

Etymology 2[edit]

Perfect passive participle of immaculō (stain).

Participle[edit]

immaculātus (feminine immaculāta, neuter immaculātum); first/second-declension participle

  1. stained, having been stained
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative immaculātus immaculāta immaculātum immaculātī immaculātae immaculāta
Genitive immaculātī immaculātae immaculātī immaculātōrum immaculātārum immaculātōrum
Dative immaculātō immaculātō immaculātīs
Accusative immaculātum immaculātam immaculātum immaculātōs immaculātās immaculāta
Ablative immaculātō immaculātā immaculātō immaculātīs
Vocative immaculāte immaculāta immaculātum immaculātī immaculātae immaculāta
Antonyms[edit]

References[edit]