incitaturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of incitō.
Participle[edit]
incitātūrus (feminine incitātūra, neuter incitātūrum); first/second-declension participle
- about to quicken
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | incitātūrus | incitātūra | incitātūrum | incitātūrī | incitātūrae | incitātūra | |
Genitive | incitātūrī | incitātūrae | incitātūrī | incitātūrōrum | incitātūrārum | incitātūrōrum | |
Dative | incitātūrō | incitātūrō | incitātūrīs | ||||
Accusative | incitātūrum | incitātūram | incitātūrum | incitātūrōs | incitātūrās | incitātūra | |
Ablative | incitātūrō | incitātūrā | incitātūrō | incitātūrīs | |||
Vocative | incitātūre | incitātūra | incitātūrum | incitātūrī | incitātūrae | incitātūra |