incurso

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Frequentative of incurrō (run to or towards; attack).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

incursō (present infinitive incursāre, perfect active incursāvī, supine incursātum); first conjugation

  1. to run to or against, dash or strike against; assault, attack, charge at
  2. to fall upon, assault a woman carnally

Conjugation[edit]

   Conjugation of incursō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incursō incursās incursat incursāmus incursātis incursant
imperfect incursābam incursābās incursābat incursābāmus incursābātis incursābant
future incursābō incursābis incursābit incursābimus incursābitis incursābunt
perfect incursāvī incursāvistī incursāvit incursāvimus incursāvistis incursāvērunt,
incursāvēre
pluperfect incursāveram incursāverās incursāverat incursāverāmus incursāverātis incursāverant
future perfect incursāverō incursāveris incursāverit incursāverimus incursāveritis incursāverint
passive present incursor incursāris,
incursāre
incursātur incursāmur incursāminī incursantur
imperfect incursābar incursābāris,
incursābāre
incursābātur incursābāmur incursābāminī incursābantur
future incursābor incursāberis,
incursābere
incursābitur incursābimur incursābiminī incursābuntur
perfect incursātus + present active indicative of sum
pluperfect incursātus + imperfect active indicative of sum
future perfect incursātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incursem incursēs incurset incursēmus incursētis incursent
imperfect incursārem incursārēs incursāret incursārēmus incursārētis incursārent
perfect incursāverim incursāverīs incursāverit incursāverīmus incursāverītis incursāverint
pluperfect incursāvissem incursāvissēs incursāvisset incursāvissēmus incursāvissētis incursāvissent
passive present incurser incursēris,
incursēre
incursētur incursēmur incursēminī incursentur
imperfect incursārer incursārēris,
incursārēre
incursārētur incursārēmur incursārēminī incursārentur
perfect incursātus + present active subjunctive of sum
pluperfect incursātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incursā incursāte
future incursātō incursātō incursātōte incursantō
passive present incursāre incursāminī
future incursātor incursātor incursantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incursāre incursāvisse incursātūrum esse incursārī incursātum esse incursātum īrī
participles incursāns incursātūrus incursātus incursandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
incursandī incursandō incursandum incursandō incursātum incursātū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

References[edit]

  • incurso”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incurso”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incurso in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Spanish[edit]

Etymology[edit]

An irregular past participle of incurrir.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /inˈkuɾso/ [ĩŋˈkuɾ.so]
  • Rhymes: -uɾso
  • Syllabification: in‧cur‧so

Adjective[edit]

incurso (feminine incursa, masculine plural incursos, feminine plural incursas)

  1. (formal, law) involved

Further reading[edit]