inodiatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Tironian notes for odit, odiosus, inodiatus, perosus, perodiatus.

Etymology 1[edit]

Perfect passive participle of inodiō, inodiāre (to annoy, bother).

Participle[edit]

inodiātus (feminine inodiāta, neuter inodiātum); first/second-declension participle

  1. irritated, annoyed, bothered
Usage notes[edit]

As a form of a poorly attested verb, this participle might itself be unattested. See inodiō for attestations of the lemma.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inodiātus inodiāta inodiātum inodiātī inodiātae inodiāta
Genitive inodiātī inodiātae inodiātī inodiātōrum inodiātārum inodiātōrum
Dative inodiātō inodiātō inodiātīs
Accusative inodiātum inodiātam inodiātum inodiātōs inodiātās inodiāta
Ablative inodiātō inodiātā inodiātō inodiātīs
Vocative inodiāte inodiāta inodiātum inodiātī inodiātae inodiāta

Etymology 2[edit]

Interpreted by Lewis and Short and Gaffiot as in- (un-) +‎ odiātus (hated), thus "not hated".

Adjective[edit]

inodiātus (feminine inodiāta, neuter inodiātum); first/second-declension adjective

  1. (hapax) assumed to mean not hated
Usage notes[edit]

This word is attested without context in a table of Tironian notes (shorthand abbreviations).

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inodiātus inodiāta inodiātum inodiātī inodiātae inodiāta
Genitive inodiātī inodiātae inodiātī inodiātōrum inodiātārum inodiātōrum
Dative inodiātō inodiātō inodiātīs
Accusative inodiātum inodiātam inodiātum inodiātōs inodiātās inodiāta
Ablative inodiātō inodiātā inodiātō inodiātīs
Vocative inodiāte inodiāta inodiātum inodiātī inodiātae inodiāta

References[edit]