insimulatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of īnsimulō (accuse, blame).

Pronunciation

[edit]

Participle

[edit]

īnsimulātus (feminine īnsimulāta, neuter īnsimulātum); first/second-declension participle

  1. accused, blamed, having been charged

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnsimulātus īnsimulāta īnsimulātum īnsimulātī īnsimulātae īnsimulāta
Genitive īnsimulātī īnsimulātae īnsimulātī īnsimulātōrum īnsimulātārum īnsimulātōrum
Dative īnsimulātō īnsimulātō īnsimulātīs
Accusative īnsimulātum īnsimulātam īnsimulātum īnsimulātōs īnsimulātās īnsimulāta
Ablative īnsimulātō īnsimulātā īnsimulātō īnsimulātīs
Vocative īnsimulāte īnsimulāta īnsimulātum īnsimulātī īnsimulātae īnsimulāta

Synonyms

[edit]

References

[edit]