ironia

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Ironia, irónia, ironía, and írónía

Catalan[edit]

Catalan Wikipedia has an article on:
Wikipedia ca

Etymology[edit]

Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Pronunciation[edit]

  • (file)

Noun[edit]

ironia f (plural ironies)

  1. irony

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

Esperanto[edit]

Etymology[edit]

From ironio (irony) +‎ -a.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [iroˈnia]
  • Rhymes: -ia
  • Hyphenation: i‧ro‧ni‧a

Adjective[edit]

ironia (accusative singular ironian, plural ironiaj, accusative plural ironiajn)

  1. ironic

Related terms[edit]

Finnish[edit]

Finnish Wikipedia has an article on:
Wikipedia fi

Etymology[edit]

Internationalism (see English irony), ultimately from Latin īrōnīa.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈironiɑ/, [ˈiro̞ˌniɑ̝]
  • Rhymes: -iɑ
  • Syllabification(key): i‧ro‧ni‧a

Noun[edit]

ironia

  1. irony

Declension[edit]

Inflection of ironia (Kotus type 12/kulkija, no gradation)
nominative ironia ironiat
genitive ironian ironioiden
ironioitten
partitive ironiaa ironioita
illative ironiaan ironioihin
singular plural
nominative ironia ironiat
accusative nom. ironia ironiat
gen. ironian
genitive ironian ironioiden
ironioitten
ironiainrare
partitive ironiaa ironioita
inessive ironiassa ironioissa
elative ironiasta ironioista
illative ironiaan ironioihin
adessive ironialla ironioilla
ablative ironialta ironioilta
allative ironialle ironioille
essive ironiana ironioina
translative ironiaksi ironioiksi
abessive ironiatta ironioitta
instructive ironioin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of ironia (Kotus type 12/kulkija, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative ironiani ironiani
accusative nom. ironiani ironiani
gen. ironiani
genitive ironiani ironioideni
ironioitteni
ironiainirare
partitive ironiaani ironioitani
inessive ironiassani ironioissani
elative ironiastani ironioistani
illative ironiaani ironioihini
adessive ironiallani ironioillani
ablative ironialtani ironioiltani
allative ironialleni ironioilleni
essive ironianani ironioinani
translative ironiakseni ironioikseni
abessive ironiattani ironioittani
instructive
comitative ironioineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative ironiasi ironiasi
accusative nom. ironiasi ironiasi
gen. ironiasi
genitive ironiasi ironioidesi
ironioittesi
ironiaisirare
partitive ironiaasi ironioitasi
inessive ironiassasi ironioissasi
elative ironiastasi ironioistasi
illative ironiaasi ironioihisi
adessive ironiallasi ironioillasi
ablative ironialtasi ironioiltasi
allative ironiallesi ironioillesi
essive ironianasi ironioinasi
translative ironiaksesi ironioiksesi
abessive ironiattasi ironioittasi
instructive
comitative ironioinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative ironiamme ironiamme
accusative nom. ironiamme ironiamme
gen. ironiamme
genitive ironiamme ironioidemme
ironioittemme
ironiaimmerare
partitive ironiaamme ironioitamme
inessive ironiassamme ironioissamme
elative ironiastamme ironioistamme
illative ironiaamme ironioihimme
adessive ironiallamme ironioillamme
ablative ironialtamme ironioiltamme
allative ironiallemme ironioillemme
essive ironianamme ironioinamme
translative ironiaksemme ironioiksemme
abessive ironiattamme ironioittamme
instructive
comitative ironioinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative ironianne ironianne
accusative nom. ironianne ironianne
gen. ironianne
genitive ironianne ironioidenne
ironioittenne
ironiainnerare
partitive ironiaanne ironioitanne
inessive ironiassanne ironioissanne
elative ironiastanne ironioistanne
illative ironiaanne ironioihinne
adessive ironiallanne ironioillanne
ablative ironialtanne ironioiltanne
allative ironiallenne ironioillenne
essive ironiananne ironioinanne
translative ironiaksenne ironioiksenne
abessive ironiattanne ironioittanne
instructive
comitative ironioinenne
third-person possessor
singular plural
nominative ironiansa ironiansa
accusative nom. ironiansa ironiansa
gen. ironiansa
genitive ironiansa ironioidensa
ironioittensa
ironiainsarare
partitive ironiaansa ironioitaan
ironioitansa
inessive ironiassaan
ironiassansa
ironioissaan
ironioissansa
elative ironiastaan
ironiastansa
ironioistaan
ironioistansa
illative ironiaansa ironioihinsa
adessive ironiallaan
ironiallansa
ironioillaan
ironioillansa
ablative ironialtaan
ironialtansa
ironioiltaan
ironioiltansa
allative ironialleen
ironiallensa
ironioilleen
ironioillensa
essive ironianaan
ironianansa
ironioinaan
ironioinansa
translative ironiakseen
ironiaksensa
ironioikseen
ironioiksensa
abessive ironiattaan
ironiattansa
ironioittaan
ironioittansa
instructive
comitative ironioineen
ironioinensa

Derived terms[edit]

compounds

Further reading[edit]

Anagrams[edit]

Interlingua[edit]

Noun[edit]

ironia (plural ironias)

  1. irony

Italian[edit]

Italian Wikipedia has an article on:
Wikipedia it

Etymology[edit]

Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /i.roˈni.a/
  • Rhymes: -ia
  • Hyphenation: i‧ro‧nì‧a

Noun[edit]

ironia f (plural ironie)

  1. irony

Derived terms[edit]

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

īrōnīa f (genitive īrōnīae); first declension

  1. irony

Declension[edit]

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative īrōnīa īrōnīae
Genitive īrōnīae īrōnīārum
Dative īrōnīae īrōnīīs
Accusative īrōnīam īrōnīās
Ablative īrōnīā īrōnīīs
Vocative īrōnīa īrōnīae

Descendants[edit]

References[edit]

  • ironia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ironia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Occitan[edit]

Occitan Wikipedia has an article on:
Wikipedia oc

Etymology[edit]

Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

ironia f (uncountable)

  1. irony

Polish[edit]

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology[edit]

Borrowed from Latin īrōnia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

ironia f (diminutive ironijka)

  1. irony
    Antonym: dosłowność
    • 2004 January 3, Zbigniew Bauer, “Sen jest życiem”, in Gazeta Krakowska (journalism), Kraków: "Polskapresse". Oddział "Prasa Krakowska":
      I następnie "sprzedają" tę wojnę mediom tak, jakby była ona najprawdziwsza. Gdzie są granice oszustwa, skoro w strumieniu informacji płynących z "frontów" i frontów nie ma miejsca na żadne przymrużenie oka, żadne ironie czy kpinki.
      And then they "sell" this war to the media like it was real. Where's the limit of fraud, since in the stream of information from the "fronts", and the fronts don't have anywhere for you to squint your eyes, no irony, or jokes.

Declension[edit]

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

  • ironia in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ironia in Polish dictionaries at PWN

Portuguese[edit]

Portuguese Wikipedia has an article on:
Wikipedia pt

Etymology[edit]

Borrowed from Latin ironia, from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía).

Pronunciation[edit]

 

  • Hyphenation: i‧ro‧ni‧a

Noun[edit]

ironia f (plural ironias)

  1. irony

Romanian[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

ironia f

  1. definite nominative/accusative singular of ironie