irroratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of irrōrō.
Participle[edit]
irrōrātus (feminine irrōrāta, neuter irrōrātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | irrōrātus | irrōrāta | irrōrātum | irrōrātī | irrōrātae | irrōrāta | |
Genitive | irrōrātī | irrōrātae | irrōrātī | irrōrātōrum | irrōrātārum | irrōrātōrum | |
Dative | irrōrātō | irrōrātō | irrōrātīs | ||||
Accusative | irrōrātum | irrōrātam | irrōrātum | irrōrātōs | irrōrātās | irrōrāta | |
Ablative | irrōrātō | irrōrātā | irrōrātō | irrōrātīs | |||
Vocative | irrōrāte | irrōrāta | irrōrātum | irrōrātī | irrōrātae | irrōrāta |