irrumo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ ruma (teat) +‎ . The original meaning is hypothesized to have been "give suck to; suckle; nurse"; compare the development of fēllo (to suck; to fellate).[1]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

irrumō (present infinitive irrumāre, perfect active irrumāvī, supine irrumātum); first conjugation

  1. (vulgar) to facefuck, irrumate
  2. to abuse, defile

Conjugation[edit]

   Conjugation of irrumō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present irrumō irrumās irrumat irrumāmus irrumātis irrumant
imperfect irrumābam irrumābās irrumābat irrumābāmus irrumābātis irrumābant
future irrumābō irrumābis irrumābit irrumābimus irrumābitis irrumābunt
perfect irrumāvī irrumāvistī irrumāvit irrumāvimus irrumāvistis irrumāvērunt,
irrumāvēre
pluperfect irrumāveram irrumāverās irrumāverat irrumāverāmus irrumāverātis irrumāverant
future perfect irrumāverō irrumāveris irrumāverit irrumāverimus irrumāveritis irrumāverint
passive present irrumor irrumāris,
irrumāre
irrumātur irrumāmur irrumāminī irrumantur
imperfect irrumābar irrumābāris,
irrumābāre
irrumābātur irrumābāmur irrumābāminī irrumābantur
future irrumābor irrumāberis,
irrumābere
irrumābitur irrumābimur irrumābiminī irrumābuntur
perfect irrumātus + present active indicative of sum
pluperfect irrumātus + imperfect active indicative of sum
future perfect irrumātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present irrumem irrumēs irrumet irrumēmus irrumētis irrument
imperfect irrumārem irrumārēs irrumāret irrumārēmus irrumārētis irrumārent
perfect irrumāverim irrumāverīs irrumāverit irrumāverīmus irrumāverītis irrumāverint
pluperfect irrumāvissem irrumāvissēs irrumāvisset irrumāvissēmus irrumāvissētis irrumāvissent
passive present irrumer irrumēris,
irrumēre
irrumētur irrumēmur irrumēminī irrumentur
imperfect irrumārer irrumārēris,
irrumārēre
irrumārētur irrumārēmur irrumārēminī irrumārentur
perfect irrumātus + present active subjunctive of sum
pluperfect irrumātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present irrumā irrumāte
future irrumātō irrumātō irrumātōte irrumantō
passive present irrumāre irrumāminī
future irrumātor irrumātor irrumantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives irrumāre irrumāvisse irrumātūrum esse irrumārī irrumātum esse irrumātum īrī
participles irrumāns irrumātūrus irrumātus irrumandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
irrumandī irrumandō irrumandum irrumandō irrumātum irrumātū

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • English: irrumate
  • French: irrumer

See also[edit]

References[edit]

  1. ^ Adams, J.N. (1990) The Latin Sexual Vocabulary, JHU Press, →ISBN, page 126:Irrumo in etymology reflects the popular obsession among Latin speakers with a similarity felt between feeding and certain sexual practices [...] It is a denominative of ruma / rumis, 'teat', and would originally have meant 'put in the teat'.

Further reading[edit]

  • irrumo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • irrumo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.