irrumpens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of irrumpō.

Participle[edit]

irrumpēns (genitive irrumpentis); third-declension one-termination participle

  1. intruding etc.

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative irrumpēns irrumpentēs irrumpentia
Genitive irrumpentis irrumpentium
Dative irrumpentī irrumpentibus
Accusative irrumpentem irrumpēns irrumpentēs
irrumpentīs
irrumpentia
Ablative irrumpente
irrumpentī1
irrumpentibus
Vocative irrumpēns irrumpentēs irrumpentia

1When used purely as an adjective.