jeniec

See also: Jeniec

Old Polish

Alternative forms

• jęciec

Etymology

From jąć +‎ -ec. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /jɛɲɛt͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /jɛɲɛt͡s/

Noun

jeniec m pers

1. prisoner (detained person or person without liberty)
   • 1888 [1392], Romuald Hube, editor, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎^[1], page 65:

     Bogathka... wibil jøczcza i Yancowy ranø dal

     [Bogatka... wybił jęćca i Jankowi ranę dał]

   • 1874-1891 [1444], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXIII, page 307:

     Twe iadcze tuos captivos

     [Twe jętce tuos captivos]

   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 100:

     Gdzie ianczcze chovayą in domum laci (ingressus est Jeremias in domum laci et in ergastulum Jer 37, 15)

     [Gdzie jęćce chowają in domum laci (ingressus est Jeremias in domum laci et in ergastulum Jer 37, 15)]

   1. prisoner of war
      • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXII, page 15:

        Preda, gl. spolium, yączecz, viri predo murum mustela precatur

        [Preda, gl. spolium, jęciec, viri predo murum mustela precatur]

      • 1895 [1444], Archiwum Komisji Prawniczej. Collectanea ex Archivo Collegii Iuridici‎^[2], volume II, page XIV:

        Captivus duo significat: primo id est yaczec

        [Captivus duo significat: primo id est jęciec]

      • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter]‎^[3], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 7:

        Iensze wiwodzi iøtcze (qui educit vinctos)

        [Jenże wywodzi jętce (qui educit vinctos)]

Descendants

• Polish: jeniec

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “jeniec”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish jęciec. By surface analysis, jąć +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjɛ.ɲɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: je‧niec

Noun

jeniec m pers

1. captive
2. prisoner of war

Declension

Declension of jeniec

	singular	plural
nominative	jeniec	jeńcy/jeńce (deprecative)
genitive	jeńca	jeńców
dative	jeńcowi	jeńcom
accusative	jeńca	jeńców
instrumental	jeńcem	jeńcami
locative	jeńcu	jeńcach
vocative	jeńcu/jeńcze	jeńcy

Derived terms

adjective

• jeniecki

 

Further reading

• jeniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• jeniec in Polish dictionaries at PWN