kąd

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kǫda. First attested in 1404.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kɑ̃t/
• IPA^(key): (15^th CE) /kɑ̃t/

Pronoun

kąd

1. (interrogative, relative) which way, to where, whither
   • 1960 [1404], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 288:

     Kød yedzem, za tosmi przisangali

     [Kąd jedziem, za tosmy przysięgali]

   • 1967 [1420], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 857:

     Jaco czssom ial albo chodzil, tom jal albo chodzil tąd, kąd yest prawa granicza

     [Jako csom jał albo chodził, tom jał albo chodził tąd, kąd jest prawa granica]

   • 1967 [1422], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 969:

     Jaco kand yedzem albo gydzem, tand yest prawa granicza

     [Jako kąd jedziem albo jidziem, tąd jest prawa granica]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “kąd”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN