kielioppi
Jump to navigation
Jump to search
Finnish[edit]
Etymology[edit]
kieli (“language”) + oppi (“study”). Coined by Finnish lecturer and librarian Carl Niclas Keckman in 1837, later included in Elias Lönnrot's Finnish-Swedish dictionary.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
kielioppi
- grammar
- englannin kielioppi ― English grammar
Declension[edit]
Inflection of kielioppi (Kotus type 5*B/risti, pp-p gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | kielioppi | kieliopit | ||
genitive | kieliopin | kielioppien | ||
partitive | kielioppia | kielioppeja | ||
illative | kielioppiin | kielioppeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | kielioppi | kieliopit | ||
accusative | nom. | kielioppi | kieliopit | |
gen. | kieliopin | |||
genitive | kieliopin | kielioppien | ||
partitive | kielioppia | kielioppeja | ||
inessive | kieliopissa | kieliopeissa | ||
elative | kieliopista | kieliopeista | ||
illative | kielioppiin | kielioppeihin | ||
adessive | kieliopilla | kieliopeilla | ||
ablative | kieliopilta | kieliopeilta | ||
allative | kieliopille | kieliopeille | ||
essive | kielioppina | kielioppeina | ||
translative | kieliopiksi | kieliopeiksi | ||
abessive | kieliopitta | kieliopeitta | ||
instructive | — | kieliopein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms[edit]
compounds
Further reading[edit]
- “kielioppi”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02