konačan

Serbo-Croatian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konьčьnъ. Compare Czech konečný.

Pronunciation

• IPA^(key): /kǒnat͡ʃan/
• Hyphenation: ko‧na‧čan

Adjective

kònačan (definite kònačnī, Cyrillic spelling ко̀начан)

1. final, definite, last

Declension

indefinite forms

singular		masculine	feminine	neuter
nominative		konačan	konačna	konačno
genitive		konačna	konačne	konačna
dative		konačnu	konačnoj	konačnu
accusative	inanimate animate	konačan konačna	konačnu	konačno
vocative		konačan	konačna	konačno
locative		konačnu	konačnoj	konačnu
instrumental		konačnim	konačnom	konačnim
plural		masculine	feminine	neuter
nominative		konačni	konačne	konačna
genitive		konačnih	konačnih	konačnih
dative		konačnim(a)	konačnim(a)	konačnim(a)
accusative		konačne	konačne	konačna
vocative		konačni	konačne	konačna
locative		konačnim(a)	konačnim(a)	konačnim(a)
instrumental		konačnim(a)	konačnim(a)	konačnim(a)

definite forms

singular		masculine	feminine	neuter
nominative		konačni	konačna	konačno
genitive		konačnog(a)	konačne	konačnog(a)
dative		konačnom(u/e)	konačnoj	konačnom(u/e)
accusative	inanimate animate	konačni konačnog(a)	konačnu	konačno
vocative		konačni	konačna	konačno
locative		konačnom(e/u)	konačnoj	konačnom(e/u)
instrumental		konačnim	konačnom	konačnim
plural		masculine	feminine	neuter
nominative		konačni	konačne	konačna
genitive		konačnih	konačnih	konačnih
dative		konačnim(a)	konačnim(a)	konačnim(a)
accusative		konačne	konačne	konačna
vocative		konačni	konačne	konačna
locative		konačnim(a)	konačnim(a)	konačnim(a)
instrumental		konačnim(a)	konačnim(a)	konačnim(a)