kształcenie

Polish

Etymology

From kształcić (“to educate”) +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /kʂtawˈt͡sɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: kształ‧ce‧nie

Noun

kształcenie n

1. verbal noun of kształcić

Declension

Declension of kształcenie

	singular
nominative	kształcenie
genitive	kształcenia
dative	kształceniu
accusative	kształcenie
instrumental	kształceniem
locative	kształceniu
vocative	kształcenie

Related terms

adjectives

• kształcący
• kształceniowy
• kształcony

 

adverb

• kształcąco

 

nouns

• kształceniowość
• kształciciel

 

verb

• kształcić

 

Further reading

• kształcenie in Polish dictionaries at PWN