kwistig
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch quistich. Equivalent to kwisten + -ig.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
kwistig (comparative kwistiger, superlative kwistigst)
- generous, giving or spending liberally
- (archaic, except when modified by te) wasteful, profligate, prodigal
- Synonyms: spilziek, verkwistend
Inflection[edit]
Declension of kwistig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kwistig | |||
inflected | kwistige | |||
comparative | kwistiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | kwistig | kwistiger | het kwistigst het kwistigste | |
indefinite | m./f. sing. | kwistige | kwistigere | kwistigste |
n. sing. | kwistig | kwistiger | kwistigste | |
plural | kwistige | kwistigere | kwistigste | |
definite | kwistige | kwistigere | kwistigste | |
partitive | kwistigs | kwistigers | — |