mentségem
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
mentség + -em (possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
mentségem
- first-person singular single-possession possessive of mentség
Declension[edit]
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | mentségem | — |
accusative | mentségemet | — |
dative | mentségemnek | — |
instrumental | mentségemmel | — |
causal-final | mentségemért | — |
translative | mentségemmé | — |
terminative | mentségemig | — |
essive-formal | mentségemként | — |
essive-modal | mentségemül | — |
inessive | mentségemben | — |
superessive | mentségemen | — |
adessive | mentségemnél | — |
illative | mentségembe | — |
sublative | mentségemre | — |
allative | mentségemhez | — |
elative | mentségemből | — |
delative | mentségemről | — |
ablative | mentségemtől | — |
non-attributive possessive - singular |
mentségemé | — |
non-attributive possessive - plural |
mentségeméi | — |