minn

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Minn, mínn, and Minn.

Icelandic[edit]

Etymology[edit]

From Old Norse mínn, from Proto-Germanic *mīnaz, from Proto-Indo-European *méynos.

Pronunciation[edit]

Pronoun[edit]

minn (feminine mín, neuter mitt)

  1. (possessive) my, mine (used referring to someone/something masculine)
    • 1928, Krummavísa (“Raven Song”, on the Icelandic Wikisource) by Jón Ásgeirsson
      Krummi krunkar úti,
      kallar á nafna sinn:
      „Ég fann höfud af hrúti
      hrygg og gæruskinn.“
      Komdu nú og kroppaðu með mér,
      krummi nafni minn.
      “Krummi croaks outside,
      calling his namesake:
      ‘I found the head of a ram,
      backbone and sheepskin.’
      Come now and peck with me,
      Krummi, my namesake.”
    • Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
      Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn,
      rennur sól á bak við Arnarfell,
      hér á reiki er margur óhreinn andinn,
      úr því fer að skyggja á jökulsvell;
      Drottinn leiði drösulinn minn,
      drjúgur verður síðasti áfanginn.
      Ride, ride, ride hard across the sands,
      the sun is settling behind Arnarfell.
      Here many spirits of the dark
      threaten in the gloom over the glacier's ice.
      The Lord leads my horse,
      it is still a long, long way home.
    Þetta er maðurinn minn, hann Þorlákur.
    This is my husband Þorlákur.

Declension[edit]

possessive pronouns
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative minn mín mitt mínir mínar mín
accusative minn mína mitt mína mínar mín
dative mínum minni mínu mínum mínum mínum
genitive míns minnar míns minna minna minna

Derived terms[edit]

Maltese[edit]

Etymology[edit]

From Arabic مِنْ (min).

Pronunciation[edit]

Preposition[edit]

minn

  1. from

Inflection[edit]

Inflected forms of minn
Personal-pronoun-
including forms
singular plural
m f
1st person minni minna
2nd person minnek minnkom
3rd person minnu minnha minnhom
Definite forms
Xemxin Qamrin
miċ- · mid- · min-
mir- · mis- · mit- ·
mix- · miz- · miż-
mill-

Derived terms[edit]

Norwegian Bokmål[edit]

Verb[edit]

minn

  1. imperative of minne

Old Norse[edit]

Determiner[edit]

minn

  1. Alternative form of mínn (my)

Declension[edit]