nadejść

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish nadyć, nadić. By surface analysis, nad- +‎ iść. For the insertion of ś, see iść.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈna.dɛjɕt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adɛjɕt͡ɕ
• Syllabification: na‧dejść

Verb

nadejść pf (imperfective nadchodzić)

1. (intransitive) to approach, to come, to walk up to. [usually (though not always) related to time not space]

   Skończyła się zima i nadeszła wiosna. ― Winter was over and spring came.

Conjugation

Conjugation of nadejść pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nadejść
future tense	1st	nadejdę			nadejdziemy
	2nd	nadejdziesz			nadejdziecie
	3rd	nadejdzie			nadejdą
	impersonal	nadejdzie się
past tense	1st	nadszedłem, -(e)m nadszedł	nadeszłam, -(e)m nadeszła	nadeszłom, -(e)m nadeszło	nadeszliśmy, -(e)śmy nadeszli	nadeszłyśmy, -(e)śmy nadeszły
	2nd	nadszedłeś, -(e)ś nadszedł	nadeszłaś, -(e)ś nadeszła	nadeszłoś, -(e)ś nadeszło	nadeszliście, -(e)ście nadeszli	nadeszłyście, -(e)ście nadeszły
	3rd	nadszedł	nadeszła	nadeszło	nadeszli	nadeszły
	impersonal	-
conditional	1st	nadszedłbym, bym nadszedł	nadeszłabym, bym nadeszła	nadeszłobym, bym nadeszło	nadeszlibyśmy, byśmy nadeszli	nadeszłybyśmy, byśmy nadeszły
	2nd	nadszedłbyś, byś nadszedł	nadeszłabyś, byś nadeszła	nadeszłobyś, byś nadeszło	nadeszlibyście, byście nadeszli	nadeszłybyście, byście nadeszły
	3rd	nadszedłby, by nadszedł	nadeszłaby, by nadeszła	nadeszłoby, by nadeszło	nadeszliby, by nadeszli	nadeszłyby, by nadeszły
	impersonal	- by
imperative	1st	niech nadejdę			nadejdźmy
	2nd	nadejdź			nadejdźcie
	3rd	niech nadejdzie			niech nadejdą
anterior adverbial participle		nadszedłszy
verbal noun		-

Further reading

• nadejść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nadejść in Polish dictionaries at PWN