norskt

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Faroese[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

norskt n

  1. Norwegian (language)

Usage notes[edit]

  • tosa tygum norskt?do you speak Norwegian?

Adjective[edit]

norskt

  1. inflection of norskur:
    1. neuter singular nominative
    2. neuter singular accusative

Declension[edit]

norskur a24
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) norskur norsk norskt
Accusative (hvønnfall) norskan norska
Dative (hvørjumfall) norskum norskari norskum
Genitive (hvørsfall) (norsks) (norskar/
norskrar)
(norsks)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) norskir norskar norsk
Accusative (hvønnfall) norskar
Dative (hvørjumfall) norskum
Genitive (hvørsfall) (norska/
norskra)

Icelandic[edit]

Adjective[edit]

norskt

  1. inflection of norskur:
    1. neuter singular nominative strong positive degree
    2. neuter singular accusative strong positive degree

Norwegian Bokmål[edit]

Adjective[edit]

norskt n

  1. (nonstandard, dialectal) neuter singular of norsk

Norwegian Nynorsk[edit]

Adjective[edit]

norskt n

  1. (pre-1938 or dialectal) neuter singular of norsk

Usage notes[edit]

Still a very common form, and standard in Høgnorsk.

Swedish[edit]

Adjective[edit]

norskt

  1. indefinite neuter singular of norsk