numerius

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Numerius

Latin[edit]

Etymology[edit]

From numerus (number).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

numerius (feminine numeria, neuter numerium); first/second-declension adjective

  1. Of or belonging to a number; numeral.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative numerius numeria numerium numeriī numeriae numeria
Genitive numeriī numeriae numeriī numeriōrum numeriārum numeriōrum
Dative numeriō numeriō numeriīs
Accusative numerium numeriam numerium numeriōs numeriās numeria
Ablative numeriō numeriā numeriō numeriīs
Vocative numerie numeria numerium numeriī numeriae numeria

Synonyms[edit]

Related terms[edit]

References[edit]

  • numerius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • numerius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • numerius”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray