obezwładnienie
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From obezwładnić + -enie.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
obezwładnienie n
- verbal noun of obezwładnić; incapacitation, subdual
- paralysis, incapacity (state of being unable to act)
- Synonym: paraliż
Declension[edit]
Declension of obezwładnienie
| singular | |
|---|---|
| nominative | obezwładnienie |
| genitive | obezwładnienia |
| dative | obezwładnieniu |
| accusative | obezwładnienie |
| instrumental | obezwładnieniem |
| locative | obezwładnieniu |
| vocative | obezwładnienie |
Further reading[edit]
- obezwładnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obezwładnienie in Polish dictionaries at PWN