obiectus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Alternative forms[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of obiciō.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /obˈi̯ek.tus/, [ɔbˈi̯ɛkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /obˈjek.tus/, [obˈjɛkt̪us]
Participle[edit]
obiectus (feminine obiecta, neuter obiectum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | obiectus | obiecta | obiectum | obiectī | obiectae | obiecta | |
Genitive | obiectī | obiectae | obiectī | obiectōrum | obiectārum | obiectōrum | |
Dative | obiectō | obiectō | obiectīs | ||||
Accusative | obiectum | obiectam | obiectum | obiectōs | obiectās | obiecta | |
Ablative | obiectō | obiectā | obiectō | obiectīs | |||
Vocative | obiecte | obiecta | obiectum | obiectī | obiectae | obiecta |
Derived terms[edit]
Noun[edit]
obiectus m (genitive obiectūs); fourth declension
Declension[edit]
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | obiectus | obiectūs |
Genitive | obiectūs | obiectuum |
Dative | obiectuī | obiectibus |
Accusative | obiectum | obiectūs |
Ablative | obiectū | obiectibus |
Vocative | obiectus | obiectūs |
References[edit]
- “obiectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obiectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- obiectus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016