obiectus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of obiciō.

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

obiectus (feminine obiecta, neuter obiectum); first/second-declension participle

  1. offered, presented
  2. exposed
  3. interposed, opposed

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative obiectus obiecta obiectum obiectī obiectae obiecta
Genitive obiectī obiectae obiectī obiectōrum obiectārum obiectōrum
Dative obiectō obiectō obiectīs
Accusative obiectum obiectam obiectum obiectōs obiectās obiecta
Ablative obiectō obiectā obiectō obiectīs
Vocative obiecte obiecta obiectum obiectī obiectae obiecta

Derived terms[edit]

Noun[edit]

obiectus m (genitive obiectūs); fourth declension

  1. obstacle, object

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative obiectus obiectūs
Genitive obiectūs obiectuum
Dative obiectuī obiectibus
Accusative obiectum obiectūs
Ablative obiectū obiectibus
Vocative obiectus obiectūs

References[edit]

  • obiectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • obiectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • obiectus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016