obronić

Polish

Etymology

From o- +‎ bronić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbrɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: o‧bro‧nić

Verb

obronić pf (imperfective bronić or obraniać)

1. (transitive) to defend, to guard
2. (transitive, sports) to defend, to save
3. (transitive, academia) to defend (e.g. one's thesis)

Conjugation

Conjugation of obronić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obronić
future tense	1st	obronię			obronimy
	2nd	obronisz			obronicie
	3rd	obroni			obronią
	impersonal	obroni się
past tense	1st	obroniłem, -(e)m obronił	obroniłam, -(e)m obroniła	obroniłom, -(e)m obroniło	obroniliśmy, -(e)śmy obronili	obroniłyśmy, -(e)śmy obroniły
	2nd	obroniłeś, -(e)ś obronił	obroniłaś, -(e)ś obroniła	obroniłoś, -(e)ś obroniło	obroniliście, -(e)ście obronili	obroniłyście, -(e)ście obroniły
	3rd	obronił	obroniła	obroniło	obronili	obroniły
	impersonal	obroniono
conditional	1st	obroniłbym, bym obronił	obroniłabym, bym obroniła	obroniłobym, bym obroniło	obronilibyśmy, byśmy obronili	obroniłybyśmy, byśmy obroniły
	2nd	obroniłbyś, byś obronił	obroniłabyś, byś obroniła	obroniłobyś, byś obroniło	obronilibyście, byście obronili	obroniłybyście, byście obroniły
	3rd	obroniłby, by obronił	obroniłaby, by obroniła	obroniłoby, by obroniło	obroniliby, by obronili	obroniłyby, by obroniły
	impersonal	obroniono by
imperative	1st	niech obronię			obrońmy
	2nd	obroń			obrońcie
	3rd	niech obroni			niech obronią
passive adjectival participle		obroniony	obroniona	obronione	obronieni	obronione
anterior adverbial participle		obroniwszy
verbal noun		obronienie

Derived terms

• obrona

 

Further reading

• obronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obronić in Polish dictionaries at PWN