odroczyć

Polish

Etymology

From od- +‎ rok +‎ -yć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔdˈrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: od‧ro‧czyć

Verb

odroczyć pf (imperfective odraczać)

1. (transitive, formal) to adjourn, to defer, to postpone

   Hypernyms: przełożyć, przesunąć

Conjugation

Conjugation of odroczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odroczyć
future tense	1st	odroczę			odroczymy
	2nd	odroczysz			odroczycie
	3rd	odroczy			odroczą
	impersonal	odroczy się
past tense	1st	odroczyłem, -(e)m odroczył	odroczyłam, -(e)m odroczyła	odroczyłom, -(e)m odroczyło	odroczyliśmy, -(e)śmy odroczyli	odroczyłyśmy, -(e)śmy odroczyły
	2nd	odroczyłeś, -(e)ś odroczył	odroczyłaś, -(e)ś odroczyła	odroczyłoś, -(e)ś odroczyło	odroczyliście, -(e)ście odroczyli	odroczyłyście, -(e)ście odroczyły
	3rd	odroczył	odroczyła	odroczyło	odroczyli	odroczyły
	impersonal	odroczono
conditional	1st	odroczyłbym, bym odroczył	odroczyłabym, bym odroczyła	odroczyłobym, bym odroczyło	odroczylibyśmy, byśmy odroczyli	odroczyłybyśmy, byśmy odroczyły
	2nd	odroczyłbyś, byś odroczył	odroczyłabyś, byś odroczyła	odroczyłobyś, byś odroczyło	odroczylibyście, byście odroczyli	odroczyłybyście, byście odroczyły
	3rd	odroczyłby, by odroczył	odroczyłaby, by odroczyła	odroczyłoby, by odroczyło	odroczyliby, by odroczyli	odroczyłyby, by odroczyły
	impersonal	odroczono by
imperative	1st	niech odroczę			odroczmy
	2nd	odrocz			odroczcie
	3rd	niech odroczy			niech odroczą
passive adjectival participle		odroczony	odroczona	odroczone	odroczeni	odroczone
anterior adverbial participle		odroczywszy
verbal noun		odroczenie

Derived terms

noun

• odroczenie

 

Further reading

• odroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odroczyć in Polish dictionaries at PWN