offensief
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French offensif, from Latin offensīvus.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
offensief n (plural offensieven, diminutive offensiefje n)
Derived terms[edit]
Adjective[edit]
offensief (comparative offensiever, superlative offensiefst)
- (competition) offensive
Inflection[edit]
Declension of offensief | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | offensief | |||
inflected | offensieve | |||
comparative | offensiever | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | offensief | offensiever | het offensiefst het offensiefste | |
indefinite | m./f. sing. | offensieve | offensievere | offensiefste |
n. sing. | offensief | offensiever | offensiefste | |
plural | offensieve | offensievere | offensiefste | |
definite | offensieve | offensievere | offensiefste | |
partitive | offensiefs | offensievers | — |