oktalan

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

ok +‎ -talan

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈoktɒlɒn]
  • Hyphenation: ok‧ta‧lan
  • Rhymes: -ɒn

Adjective[edit]

oktalan (comparative oktalanabb, superlative legoktalanabb)

  1. (literary) unwise
    Antonym: bölcs

Declension[edit]

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative oktalan oktalanok
accusative oktalant oktalanokat
dative oktalannak oktalanoknak
instrumental oktalannal oktalanokkal
causal-final oktalanért oktalanokért
translative oktalanná oktalanokká
terminative oktalanig oktalanokig
essive-formal oktalanként oktalanokként
essive-modal oktalanul
inessive oktalanban oktalanokban
superessive oktalanon oktalanokon
adessive oktalannál oktalanoknál
illative oktalanba oktalanokba
sublative oktalanra oktalanokra
allative oktalanhoz oktalanokhoz
elative oktalanból oktalanokból
delative oktalanról oktalanokról
ablative oktalantól oktalanoktól
non-attributive
possessive - singular
oktalané oktalanoké
non-attributive
possessive - plural
oktalanéi oktalanokéi

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

  • oktalan in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN